islam

ایت‌الله حائری شیرازی رضوان‌الله‌علیه

 مرید کردن دانش آموز خطرناک است

مرید کردن به این معنی که دانش آموز به مربی ارادت و اعتمادی پیدا کند که اندیشه و نظارت او از دست برود؛ خطرناک است. در برابر روحانی هم باید همین روش را داشت. اعتماد به مربی خوب است، اما به چه بهایی؟ این روش که «هر عیب که سلطان بپسندد، هنر است» روش غلطی است. مربی نباید شاگرد را مرید خودش بار آورد و خوش حال باشد که تا یک کلمه می گوید یا اشاره می کند، شاگرد دربست قبول می کند، والدین هم همینطور.

مرید و وابسته کردن ساده است، ولی بصیرت دادن مشکل! مربی اگر شاگرد را به خود وابسته کند که با ذائقه او همه مسائل را بسنجد کار دشواری نکرده است. طفل به دلیل ظرفیت کم خود، در مربی غرق و حل می شود و جرأت نمی کند درباره مطلبی قبل از این که مربی چیزی بگوید، حرف بزند یا اظهار نظری کند. روش انبیا این بود که به مردم بصیرت و نور و ملاک می دادند تا خودشان قضاوت کنند و نتیجه بگیرند.

راهنمایی در حد اعطای ملاک خوب است؛ ولی برای او نتیجه گیری کردن صحیح نیست. نتیجه را باید خود فرد کشف کند. طفل هر چیزی را که بدون کمک مربی نتیجه گیری کند، متعلّق به خودش می داند و به آن عقیده پیدا می کند.

در حالت مریدی، اگر روزی شاگرد به مربی بی عقیده شود، این خطر وجود دارد که در تمامی آنچه از مربی شنیده است شک کند! اما اگر از همان روز اول، مطالب را با ملاک بفهمد و نتیجه گیری کند اعتقاداتش را از دست نمی دهد؛ از این جهت مربیان باید با برنامه، استقلال متربّی را محفوظ نگاه دارند.

@haerishirazi